Skip to main content

Dag 1

Voordat we met de trein naar het projectgebied gaan, brengen we een kort bezoek aan het kantoor van Help a Child India. We ontmoetten alle medewerkers en de directeur. Op zijn bureau heeft hij een Indiase én Nederlandse vlag staan. Hij vertelt wat meer over de organisatie én de inrichting van het nieuwe kantoor. “De paarse kleur op de wanden heb ik zelf uitgezocht,” vertelt hij ons.

Dag 2

We ontmoeten op een bassischool een groep vaders en moeders. De vraag wat de mannen waarderen aan hun vrouwen, zorgt voor gelach. In een gemeenschap waar vrouwen gezien worden als minderwaardig, zorgt deze vraag voor verwarring. Na wat beraad komen de mannen tot een conclusie: “We zijn vaak maanden weg van huis om geld te verdienen,” vertellen ze, “we waarderen het dat de vrouwen dan helemaal alleen voor het gezin zorgen. Andersom waarderen de vrouwen het harde werk: “Kijk naar hun handen, het eelt laat zien dat ze hard werken.” Toch komt er een maar: “We zijn wel bezorgd dat jullie zoveel alcohol drinken.” De mannen maken er een grapje van: “We hebben het nodig om in slaap te komen na het harde werken,” zegt één van hen.

Dag 3

We zijn onder de indruk van de meisjes van de adolescentengroep. Deze meisjes (tussen 10 en 15 jaar) komen samen en krijgen voorlichting over onder andere hun rechten en seksualiteit. We vragen wat ze zouden doen als ze een hele leuke jongen tegenkomen. “Ik zou zeggen dat ik moet studeren en nog te jong ben om te trouwen,” zegt één van de meisjes. “ Zelfs al zou het een hele knappe acteurs zijn, dan nog is school belangrijker. We hebben geleerd dat kindhuwelijken niet goed zijn omdat je lichaam dan nog niet klaar is voor het krijgen van kinderen.” Niet alleen wij stellen vragen. “Hoe zouden jullie de groep leiden,” vraagt een meisje. We denken er even over na: “We zouden vooral vertellen over onze eigen ervaringen als vrouw en ook jullie verhalen willen horen. Dan kunnen we het met elkaar bespreken.” Het meisje is even stil. “Ik zou huisbezoeken doen,” zegt ze dan. “Om te kijken hoe de situatie écht thuis is bij de meisjes in de groep.”

Dag 4

Flora was in 1971 het allereerste kind dat via Red een Kind gesponsord werd. Ze heeft een heftig levensverhaal. Haar vader vermoordde haar moeder en kwam in de gevangenis terecht. Flora kwam als vierjarig meisjes terecht in het Bethel-tehuis. “Ik heb daar een goede tijd gehad, maar het was soms wel zwaar.” Inmiddels heeft ze een eigen meisjesschool opgericht. Arme kinderen kunnen er gratis onderwijs volgen. Flora heeft zelf ervaren hoe belangrijk het is om de kans te krijgen een opleiding af te ronden. “Ik heb mijn sponsors uit Nederland ontmoet,” vertelt Flora, “Als kind schreef ik regelmatig brieven met hen en een paar jaar geleden ben ik met mijn zoon naar Nederland geweest om ze op te zoeken. Dat was heel bijzonder.”

Dag 5

Welkom is in India ook écht welkom: met zang, dans en bloemen. Op elke plek die we vandaag bezochten kregen we weer een nieuwe bloemenslinger of boeket. Zo pasten we als ‘grauwe’ Nederlanders zelf ook wat meer tussen de prachtig geklede Indiase vrouwen. De fotograaf die met ons mee is, schiet het ene na het andere plaatje. Maar zij is niet de enige. Iedereen met een mobiele telefoon maakt ook maar wat graag foto’s van ons.

Dag 6

Niltiya vertelt dat ze door het programma een opleiding tot schoonheidsspecialiste kon volgen. Dat heeft haar leven veranderd. Ze kan nu als alleenstaande moeder zelf voor haar kinderen zorgen. “Eerder moest ik hen waterige rijst geven. Dat was niet genoeg, dus mijn jongste zoon heb ik toen naar mijn zus gebracht. Door mijn werk kan ik nu wél voor hem zorgen.”Ze vertelt dat ze ook bruidskapsels doet en biedt aan om ook onze haren te vlechten. Voor we het weten, zijn we omringd door vrouwen. We voelen ons met hen verbonden, ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan nu de mannelijke tolk naar buiten is gebonjourd. Niet alleen onze haren worden gekapt, ook krijgen we een prachtige sari aan. Bijzonder en gezellig: zo’n vrouwenmomentje.

“We voelen ons met hen verbonden, ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan.”

– Aafke Mesu


Dit artikel is onderdeel van het magazine Kind. Meer weten?
Vraag hier het magazine gratis aan.

Beeldrechten:
Art van Grondelle
Hester de Rooij
Tanja van Lummel
Jan Willem den Bok
Marjan van der Lingen
Qroost Beeldmakers
Ramon Sanchez Orense
Stephan Jansen Fotografen

Redeenkind.nl
InZine • BladenMakers.nl